زولنگ

زولنگ از جمله گیاهان دارویی است که در فصل بهار در سفره شمالی ها بسیار دیده میشود و از آن در غذا هایی چون سبزی پلو ماهی ، کوکو سبزی ، زیتون پرورده استفاده می شود و یکی از اجزای اصلی محتویات شکم پر در ماهی و مرغ و ماکیان می باشد می باشد . نام علمی زولنگ eryngium campestre و نام فارسی آن شش شاخ است. در مازندران به آن زولنگ میگویند، در شهسوار ششاک و رامسر شوشاخ (در واقع شش شاخ) و در گیلان آن را چوچاق و یا انارچوقاق می گویند. اعراب آن را قرصعنه مسدس می نامند.
یکی از اثراتی که از این گیاه در کتب طب سنتی نام برده شده هضم کننده غذاهای غلیظ می باشد شاید به همین علت از گذشته های دور در کنار ماهی از آن استفاده میشد.
این گیاه مسکن درد، اشتها آور، آرامش‌بخش اعصاب ، محرک قوای جنسی ، بهبود دهنده بواسیر ، تسکین دهنده بیماری‌های رماتیسمی و رفع التهابات ، تسکین دهنده دل درد و ضد نفخ می باشد و مصرف موضعی ریشه آن نیز برای تحلیل ورم‌ها مفید است.
در تحقیقات اخیر اثرات آنتی اکسیدانی آن اثبات شده و دیده شده که از گیاه زولنگ می توان برای کاهش آهن خون در بیماران تالاسمی هم استفاده کرد.
در کتب طب سنتی زولنگ یکی از گیاهانی است که ذیل نام قرصعنه توصیف شده است و بوقناق یکی دیگر از گیاهان این خانواده می باشد به علت هم خانواده بودن با بوقناق شاید بتوان اثرات کنترل کننده قند خون را از آن انتظار داشت که مطالعات مربوطه بر روی این گیاه در حال انجام می باشد.
این گیاه را می توان به صورت خشک و تر به صورت دمنوش استفاده کرد . بدین منظور آب جوش را روی گیاه ریخته و آن را دم کنید . پس از گذشت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه صاف کرده با کمی نبات و میل کنید .
و برای تهیه جوشانده این گیاه آنرا به همراه آب روی حرارت قرار داده تا مدتی بجوشد ، آنگاه صاف کرده و میل کنید. مردم بومی منطقه معتقدند جوشانده آن در رفع سرفه های خشک مزمن موثر می باشد.